محبتی با معرفت

بسم الله الرحمن الرحیم

دوستی تعریف می کرد که سر کلاس تجوید (نحوه ادای حروف عربی) استاد به ما گفت: اگر اینرا خوب یاد نگیریم؛ حدیث و قرآن خواندن ما آن نتیجه مطلوب را نمی دهد (می دانیم که اگر صمد را با صاد تلفظ کنیم یک معنی می دهد و اگر مثل سین تلفظ کنیم یک معنی دیگر، و ازاین قبیل مثالها)

این رفیق ما می گفت که من به همکلاسیم گفتم: این که ما را نا امید کرد، دوست ما گفت: اتفاقا برعکس، ما را دارد تشویق می کند به نحوه درست خواندن قرآن و احادیث معصومین (علیهم السلام) تا هم بیشتر به حال دنیایمان سودمند باشد و هم آخرت


مثلا دراین حدیث، امام رضا (علیه السلام)می فرماید: «لَا تَدَعُوا حُبَّ آلِ مُحَمَّدٍ (علیهم السلام) وَ التَّسْلِیمَ لِأَمْرِهِمْ اتِّکَالًا عَلَى الْعِبَادَةِ» [1]


ترجمه حدیث: مبادا عبادات را به اتکای دوستی محمد و آل محمد (صلواةالله علیه اجمعین) فرو گذارید.

بجای اینکه ما با خواندن این حدیث و احادیث مشابه، ناامید شویم که  حالا که ما نماز و روزه نمی خوانیم، ای وای به حالمان؛ باید به این فکر کنیم که با توجه بیشتر به انجام عبادات، هم در آخرت، نتیجه بهتری می گیریم و هم در این دنیا از نیشخند اهل سنت در امانیم که میگویند: شیعه ها فقط به حب اهل بیت (علیه السلام) و این مسائل، چسبیده اند و نسبت به نماز و روزه، توجهی ندارند.

پی نوشتها
1ــ بحار الأنوار (ط - بیروت) ؛ ج‏75 ؛ ص348

برای مطالعه در مورد، محبت اهل بیت از زبان تا عمل، کلیک کنید

قابل توجه شعار دهندگان کمک به خلق الله

بسم الله الرحمن الرحیم

خوشا به حال کسانی که اگر توانستند روزه بگیرند؛ شاکرند و گرنه اگر به دلایلی ــ مانند  بیماری . ...ــ نتوانستند روزه بگیرند در پی جبران روزه  در ایام دیگر (و توجه به کفاره و اطعام فقرا) بر می آیند.

در این میان کسانی هم هستند که تا به آنها میگویی: نماز، روزه، و ...، فقط یک چیز می گویند و آن کمک به خلق الله است

کسانی که کمک به خلق الله را شعار خود قرار می دهند؛ باید این را هم مد نظر قرار دهند که یکی از راههای کمک به فقیر فقرا و خلق الله، پرداخت کفاره است که بر کسانی که روزه را به علتهایی نتوانستند بگیرند (پیرمرد و پیر زن ) واجب است. [1]

 خداوند در ایه 12 تا 17 بلد می فرماید:  و تو چه دانى که راه دشوار چیست* (12) آزاد کردن برده‏اى است* (13) یا طعام دادن در روز قحطى و گرسنگی* (14) به یتیمى خویشاوند* (15) یا فقیرى خاک‏نشین * (16)علاوه بر اینها از کسانى باشد که ایمان آورده و یکدیگر را به صبر و مهربانى و بخشش توصیه کرده‏اند (17)

پیام قرآن این است که کمک به خلق الله فقیر فقرا باید در کنار اعمال صالح (نماز و روزه و...) باشد.

اگر ما به خاطر خدا و کسب رضای او به دیگران و فقرا کمک کنیم؛ سایر حرفهای خدا را رد نمی کنیم، و تازه سعی بر مخفی ماندن کمکمان به دیگران داریم (اخلاص)

اما اگر ما برای کسب وجهه و بدست آوردن شهرت، به فقیران کمک کردیم، نتیجه اش آن می شود که هر جا دیدیم کسی ما را امر به معروفی و نهی از منکری نمود که به مذاق ما خوش نیامد (هر چند حق باشد)؛ به راست یا دروغ می گوییم: بابا اگر تو راست می گویی برو کمک به خلق الله کن.


پی نوشتها
1ــ آیه 184 سوره بقره

برای مطالعه در مورد اثرات کفاره، کلیک کنید

آرزویی که فایده ای ندارد

بسم الله الرحمن الرحیم.

رفیقی می گفت: یکبار برای دندان پژشکی نوبت گرفته بودم اما در روز مشخص شده یک ساعت دیرتر رسیدم، می بایست دوباره نوبت می گرفتم. متوجه شدم که بر دیوار اتاق نوبت دهی، اطلاعیه زدند که کسی دیر بیاید نوبتش کنسل می شود، با اینکه این اطلاعیه را دیده بودم ولی انگار توجهم را به آن نداده بودم. الغرض، نوبت دیگری گرفتم برای ماههای بعد، ودر این مدت هم کم و بیش درد دندان مرا آزار می داد.
حال و روز آدمهای بد هم در هنگام افتادن درچنگال مرگ چنین است، آنموقع متوجه می شوند که اطلاعیه های قیامت را خوب مطالعه نکرده اند، ولی دیگر کار از کار گذشته است (برخلاف دنیا که بعضی از اشتباهات را می شود جبران کرد مثل همین مشکل دندان پژشکی دوست بنده

انشاءالله کسی به این حال گرفتار نشود.
در سوره ی مومنون می خوانیم: «حَتىَّ إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبّ‏ارْجِعُونِ؛[مومنون/90]آنها در شرک و کفر به سر مى‏ برند) تا آن گاه که مرگ یکى از آنان فرا رسد (در قبضه فرشتگان، به خداوند) گوید: پروردگارا، مرا به دنیا بازگردان». [1]
آدمهای بد می خواهند برگردند که چه گلی به سر خودشان بزنند؟ قرآن می فرماید: «لَعَلىّ‏ أَعْمَلُ صَالِحًا فِیمَا تَرَکْتُ کلاَّ؛[مومنون/100]به امید اینکه عمل صالح انجام دهم (به او خطاب شود) هرگز»

اگر به زبان خودمانی تر بگوییم به آنها گفته می شود: ای انسانهای بد که با اندوه بسیار، خواستار بازگشت به دنیا برای انجام عمل خوب و صالح هستند؛ یادتان هست در دنیا با درست کردن توجیهاتی از قبیل " دل آدم پاک باشد " و ...از انجام عمل صالح طفره می رفتید؟

در ادامه همین ایات، قرآن اینگونه می فرماید: «فَاتخَّذْتُمُوهُمْ سِخْرِیًّا حَتىَّ أَنسَوْکُمْ ذِکْرِى وَ کُنتُم مِّنهْمْ تَضْحَکُون؛[مومنون/110] در آن وقت (شما کافران و انسانهای بد) آن بندگان خاص مرا تمسخر مى‏ کردید تا آنجا که این سبب شد که مرا به کلى فراموش کردید و بر آن خداپرستان خنده و استهزاء مى‏ نمودید». [2]

در پیرامونمان از این گونه افراد کم و بیش پیدا می شوند؛ کسانی که انجام عمل صالح را با توجیهاتی به حاشیه رانده و سپس که دلشان سخت تر شد؛ انسانهای خوب و دیندار را با توجیهات دیگری مثل ریاکاری و ... مورد خنده و استهزاء قرار می دهند.
 البته ممکن است نقدهایی به عملکرد بعضی دینداران باشد ولی این مجوزی برای عقده گشایی این جماعت نمی شود، نکته ی غیرقابل خدشه دارتر اینکه اینها گاهی هم به خدا، به پیامبر وامام که معصومند (معصوم که دیگر نفصی ندارد تا او را تخریب کنند) هم بی احترامی نموده و عمق بد بودن خود را به جامعه نشان می دهند.

سخن آخر
انسانهای بدرفتار و دین ستیز، در هنگام گرفتار شدن در چنگال فرشتگان مامور مرگ، آرزوی برگشت به دنیا می کنند ولی به آنها گفته می شود: آیا شما نبودید که با توجیهات پوچ و بی ارزش ـــــ حتی برای خودتان ـــ انجام عمل صالح را به حاشیه می بردید؟ آیا شما نبودید که بندگان نیکوکار را ــــ با آنکه هیچ از عملکرد آنها نمی دانستید ــ به ریاکاری متهم و آنها رابه باد استهزاء می گرفتید؟

پی نوشتها
1ــ ترجمه مشکینی ص348
2ــ ترجمه الهی قمشه ای ص349
برای مطالعه در مورد حال و روز گنهکاران و دین ستیزان در هنگام مرگ و وقایع پس از آن، به تفسیرنمونه ج15 ص95 تا ص104 مراجعه کنید