محبتی با معرفت

بسم الله الرحمن الرحیم

دوستی تعریف می کرد که سر کلاس تجوید (نحوه ادای حروف عربی) استاد به ما گفت: اگر اینرا خوب یاد نگیریم؛ حدیث و قرآن خواندن ما آن نتیجه مطلوب را نمی دهد (می دانیم که اگر صمد را با صاد تلفظ کنیم یک معنی می دهد و اگر مثل سین تلفظ کنیم یک معنی دیگر، و ازاین قبیل مثالها)

این رفیق ما می گفت که من به همکلاسیم گفتم: این که ما را نا امید کرد، دوست ما گفت: اتفاقا برعکس، ما را دارد تشویق می کند به نحوه درست خواندن قرآن و احادیث معصومین (علیهم السلام) تا هم بیشتر به حال دنیایمان سودمند باشد و هم آخرت


مثلا دراین حدیث، امام رضا (علیه السلام)می فرماید: «لَا تَدَعُوا حُبَّ آلِ مُحَمَّدٍ (علیهم السلام) وَ التَّسْلِیمَ لِأَمْرِهِمْ اتِّکَالًا عَلَى الْعِبَادَةِ» [1]


ترجمه حدیث: مبادا عبادات را به اتکای دوستی محمد و آل محمد (صلواةالله علیه اجمعین) فرو گذارید.

بجای اینکه ما با خواندن این حدیث و احادیث مشابه، ناامید شویم که  حالا که ما نماز و روزه نمی خوانیم، ای وای به حالمان؛ باید به این فکر کنیم که با توجه بیشتر به انجام عبادات، هم در آخرت، نتیجه بهتری می گیریم و هم در این دنیا از نیشخند اهل سنت در امانیم که میگویند: شیعه ها فقط به حب اهل بیت (علیه السلام) و این مسائل، چسبیده اند و نسبت به نماز و روزه، توجهی ندارند.

پی نوشتها
1ــ بحار الأنوار (ط - بیروت) ؛ ج‏75 ؛ ص348

برای مطالعه در مورد، محبت اهل بیت از زبان تا عمل، کلیک کنید