بسم الله الرحمن الرحیم
در ادامه مطلب دیروز که عدم صداقت را ریاکاری معنا کردیم؛ مطالب تکمیلی دیگری هم مانده است.
خدا می فرماید: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ» آیه دو صف
تر جمه: اى کسانى که ایمان آورده اید! چرا سخنى مىگویید که عمل نمىکنید.
وقتی انسان در ظاهر سخن خوبی بگوید و اعتقاد خوبی داشته باشد ولی در باطن به آن اعتقاد نداشته باشد؛ این ریاست، در همه کارهای خوب چه در عبادات مثل نماز و روزه و چه در کارهای دیگر(غیر عبادات) وضع همین است مثل همان مثال دیروزی که گفتیم دوستی به دوستش می گوید: نوکرتم چاکرتم، ولی این تا زمانیست که رفیقش خوردنی و پول داشته باشد.
اما ...
یک کارهایی مستقیما دستور خدا و پیغمبراست(نماز و روزه) که اگر خدا نمی گفت کسی اصلا به ذهنش نمی آمد که نمازی باید باشد و...
کارهایی که از لحاظ عقلا خوبند و قبل از اسلام هم بوده(تشکیل خانواده و...)، دین اسلام این کارها را تایید کرد با یک شرایطی
کارهایی مثل نماز و روزه، باید آنطوری که خدا فرموده است بجا آورده شوند مثلا کسی خدای ناکرده بخاطر دیگری نماز بخواند(البته ممکن است کسی با تشویق دیگری نماز بخواند که این بحث دیگریست) ریا در نماز باعث باطل شدن نماز او می شود، ولی در تشکیل خانواده با آنکه ممکن است خدای ناکرده ریا شود(یکی چشمش بدنبال ارث و میراث دیگریست و با این نیت، سر سفره عقد حاضر می شود) ولی عقد باطل نیست.
خداوند در کارهایی مثل تشکیل خانواده و کارهای اجتماعی دیگر(همکاری با هم، دوست شدن با هم و...) نخواسته زیاد بحث ریا و غیر ریا را پیش بکشد(هر چند حکم ریا دراین کارها هم معلوم است و از این کارها به مقداری که بقصد رضای خدا باشد قبول است)
سخن آخر اینکه خداوند اهل ایمان را از اینکه در ظاهر یک نظر و اعتقادی داشته باشند و در باطن نظر و اعتقاد دیگری(ریا)، برحذر می دارد. در همه کارهای یک مسلمان بحث ریا مطرح است ولی بحث ریا در بحثهای عبادت بیشتر مطرح می شود.
باید مراقب مسلمانیمان باشیم تا در زندگی(رفاقت با دوستان، همکاری با دیگران ، تشکیل خانواده و...) به ریا دچار نشویم.
انشاءالله
