تأملی بر فیلم ماه و پلنگ

بسم الله الرحمن الرحیم.

فیلم ماه و پلنگ تمام شد؛ طبعاً هر کاری نقطه قوت و ضعفهایی دارد و این فیلم هم از آن مستثنی نیست؛ در این فیلم، کسی که نقش همسر محسن را بازی می کرد، هم برخورد راحتش با طلاق خود از محسن، غیر منتظره بود و هم آمدن دوباره به زندگی قبلی خود (زندگی محسن) ؛ نکته ای که در کمتر طلاقی، عینیت پیدا می کند و با حساسیت خانمها نیز متناسب نیست. دوستی، یک نکته قابل تأمل تری از همین جریانات فیلم را برداشت کرده بود و می گفت: آنجا که محسن به پسر عموی زن دومش گفت که زن اول من وقتی دانست که من قصد گرفتن زن دیگری را دارم، بدون سر و صدا و جار و جنجالی خانمی کرد و از زندگی من رفت؛ تو هم آقایی کن و برو.

 رفیق ما ادامه داد که این طرز تفکر، بنحوی طبق فرهنگ غربیست؛ یعنی در  فرهنگ غربی، اگر مردی همسر خود را ترک کرد و به کس دیگری علاقمند شد، همسرش، خیلی راحت با این قضیه برخورد می کند (و البته در فرهنگ منحط غرب، برای علاقمندی زن نیز محدودیتی وجود ندارد) در حالی که طبق فرهنگ اسلامی، حتی اگر مردی زن دوم گرفت [2] لزومی ندارد که زن خود را طلاق دهد و یا زن او خواستار طلاق باشد.

به هر حال؛ اگر ما از باب بد بودن طلاق، وارد بحث شویم که امام صادق (علیه السلام) آن را مبغوضترین حلال خدا می داند.

«ما مِن شَیْ‏ءٍ مِمَّا أَحَلَّهُ اللَّهُ تَعَالَى أَبْغَضَ إِلَیْهِ مِنَ‏ الطَّلَاقِ‏ وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یُبْغِضُ الْمِطْلَاقَ الذَّوَّاق‏» [1]

ترجمه:  هیچ چیز حلالی  نزد خدا مبغوضتر از طلاق نیست و خدا کسی را که برای هوا و هوس طلاق می دهد، دوست ندارد (و کسی که برای هوا و هوس طلاق می گیرد) و چه از باب اینکه نباید سبک زندگی غربی را (کم و بیش) خواسته و یا ناخواسته پیروی کنیم، در هر دو صورت، راه نامطلوبی را در پیش گرفته ایم که اثرات منفی آنها را کم و بیش می بینیم.


پی نوشتها
1ــ عوالی اللئالی العزیزیة فی الأحادیث الدینیة،  ج‏3، 373

2ــ آیه سوم نساء

کلمات کلیدی،: فیلم ماه و پلنگ، طلاق، فرهنگ غرب، مبغوض ترین حلال