هر چیزی سر جای خود

بسم الله الرحمن الرحیم

به دوستش گفت: کار کردن و پول درآوردن، هم حدی دارد، چندیست زن و بچه ات را ندیده ای، کاری نکن که فردا که بچه ات بزرگ شد بگوید: پدر: من اصلا تو را ندیده ام ، من معنای مهر پدری را درک نکرده ام و ...، و خدای ناکرده مشکلاتی برایت ایجاد شود.

دین اسلام حتی اجازه نداده است که امور معنوی، انسان را رسیدگی به زن وبچه اش بازدارد.

 مولا علی (علیه السلام) وقتی که شنید برادر یکی از  پیروانش خود را مشغول به امور معنوی نموده و تارک دنیا شده است؛ او را مورد نکوهش قرار دادند. [1]

البته انجام دادن امور معنوی هیچ منافاتی با رسیدگی به کارهای دنیایی و زن و بچه ندارد، و در حدیث فوق هم برادر صحابی امام (علیه السلام) از دنیا کلا کناره گرفته بود.

این را هم اضافه کنیم که دین اسلام بر تقسیم اوقات زندگی تاکید دارد تا هم معنویت انسان شکوفا شود و هم کارهای متعارف دنیایی انسان (رسیدگی به زن و بچه و غیره)  معطل نماند.

حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «لِلْمُؤْمِنِ ثَلَاثُ سَاعَاتٍ فَسَاعَةٌ یُنَاجِی فِیهَا رَبَّهُ وَ سَاعَةٌ یَرُمُّ مَعَاشَهُ وَ سَاعَةٌ یُخَلِّی بَیْنَ نَفْسِهِ وَ بَیْنَ لَذَّتِهَا فِیمَا یَحِلُّ وَ یَجْمُلُ وَ لَیْسَ لِلْعَاقِلِ أَنْ یَکُونَ شَاخِصاً إِلَّا فِی ثَلَاثٍ مَرَمَّةٍ لِمَعَاشٍ أَوْ خُطْوَةٍ فِی مَعَادٍ أَوْ لَذَّةٍ فِی غَیْرِ مُحَرَّم‏» [2]

ترجمه حدیث: وقت هر انسان مؤمن سه قسمت است: 1 ـ یک وقت و ساعتی که برای مناجات و دعا و عبادت است 2 ـ یک وقت و ساعتی که برای کسب معاش و در آمد است 3 ـ یک وقت و ساعتی که برای تفریح و استفاده از لذتهای حلال است و انسان عاقل جز در این سه مورد، وقت نمی گذراند یا کسب معاش یا قدم نهادن برای معاد و آخرت و یا لذت بردن در غیر حرام (در کنار خانواده بودن)

پی نوشتها
1ــ نهج البلاغة (للصبحی صالح) ص 324 
2ــ نهج البلاغه صبحی صالح ص545
برای مطالعه بیشتر در مورد تقسیم اوقات یک مومن و مسلمان از نگاه روایات، کلیک کنید