مسیر سعادت

بسم الله الرحمن الرحیم
مقدمه
برای همه ی انسانهای روی این کره ی خاکی، خیلی اهمیت دارد که بدانند سعادت چیست و از چه راهی به دست می آید؟ برای یافتن پاسخ این سوال باید به سراغ کسانی رفت که در درگاه خدای خالق جهان آبرو دارند.

راه علی (علیه السلام) راه سعادت
حضرت صدیقه ی کبری (سلام الله علیها) راه سعادت را پیروی از مولا امیرالمومنین (علیه السلام) می داند: «أنّ‏ السّعید کلّ‏ السّعید حقّ السّعید من أحبّ علیّا فی حیاته و بعد موته؛[1] همانا حقیقت و واقعیّت تمام سعادت ها و رستگارى ها در دوستى علىّ (علیه السلام ) در زمان حیات و پس از رحلتش خواهد بود».
ذکر این نکته هم لازم است که ممکن است کسی در حیات علی (علیه السلام) پیرو ایشان بوده باشد ولی بعد از آن حضرت، در رکاب پسر ایشان امام حسن مجتبی (علیه السلام) قرار نگرفته باشد. برای ما طبعا ای نکته وجود ندارد، ولی شاید بتوان این را گفت: کسانی که امروزه حضرت علی (علیه السلام) را قبول دارند ولی مثل زیدیه و اسماعیلیه، امامان بعد از ایشان را به طور کامل قبول ندارند، با توجه به اینکه اهل بیت (علیهم السلام) " کلهم نور واحد" هستند،  می توانند مصداق این نکته ی فوق باشند.


الغرض، حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) این پیام را به ما می دهد که اگر ما راه علی (علیه السلام) و شریعت ایشان را پیش گیریم؛ سعادتمندیم.
بی بی دو عالم خودش این راه را ادامه داد و با شهادت خودش از مکتب امیرامومنین علی (علیه السلام) دفاع نمود. البته راه سعادت به معنی راه بی مشکل نیست، راهی که انسان در رفاه و آسایش و ... باشد، این شاید مسیر پیشرفت و رفاه و خوش بودن باشد ولی لزوما به معنی سعادتمند بودن نیست، هر چند راه سعادت، با خوش بودن و رفاه و ... منافاتی ندارد ولی از آنجا که مسیر سعادت، از مسیر دینداری می  گذرد، و دینداری هم به همین راحتی نیست (آزمایش ها و ابتلائات)؛ طبعا انسان مسلمان پیرو اهل بیت (علیهم السلام)  در این دنیا بی مشکل نخواهد بود.

سخن آخر
بی بی دو عالم، سعادت را حب علی (علیه السلام) در حیات ایشان و مماتشان می داند
حضرت صدیقه ی طاهره (سلام الله علیها) از کسانی بود که مسیر سعادت را با شهادت و جانفشانی در راه مکتب دینف به ما آموخت.

پی نوشتها
[1] منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة (خوئى) / ج‏7 / 379 /