مصمم در مسیر مبارزه

بسم الله الرحمن الرحیم
مقدمه
12 بهمن سال 57 یک روز به یک یاد ماندنی برای ملت ایران است، در این روز حضرت امام خمینی (رحمت الله تعالی علیه) پس از سالها تبعید از ایران، به وطن برگشت. بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، در مقابل تبعیدها و مشکلات دیگر سر خم ننمود و راه خود را تا برچیدن حکومت شاهنشاهی و تشکیل حکومت اسلامی ادامه داد.

نهراسیدن از تهدیدهای دشمن
خداوند خطاب به پیامبرش چنین می فرماید: «وَ لا تُطِعِ الْکافِرینَ وَ الْمُنافِقینَ وَ دَعْ أَذاهُمْ وَ تَوَکَّلْ‏ عَلَى اللَّهِ وَ کَفى‏ بِاللَّهِ وَکیلاً؛[احزاب/48]و از کافران و منافقان (در هیچ پیشنهادى) اطاعت مکن، و (فعلا) به اذیت و آزار آنها اعتنایى مکن، و بر خدا توکل نما، و خداوند در تکفل امور و کارسازى (بندگان) کافى است». [1]
رهبران آسمانی اگر بخواهند به اهداف خودشان برسند، باید از تهدیدها و سرزنشهای دیگران نترسند. امام خمینی از رهبرانی بود که به پیروی از سیره ی پیشوایان معصوم، در مقابل تهدیدها و زخم زبانهای حکومت شاه و اربابان او سر تعظیم فرود نیاورد و هر بار که دستگیر می شد مصصم تر از قبل می گشت. علت اینکه این رهبر بزرگ، اینگونه مصصم و انقلابی در صحنه ظاهر می شدند؛ توکل او به خدای بزرگ بود، زیرا که ایشان می دانست بر مقتدر غالبی تکیه نموده است، مقتدری که اگر اراده ی امری را داشته باشد؛ تمام دنیا نمی توانند او را منصرف کنند. «وَ تَوَکَّلْ‏ عَلَى الْعَزیزِ الرَّحیمِ؛[شعراء/217]و بر آن مقتدر غالب مهربان توکل کن» این توکل بود که ملت ما را در جنگ تحمیلی به پیروزی رساند، با  آنکه تمام دنیا پشت سر صدام بودند.

سخن آخر
امام خمینی (رحمت الله علیه) در مقابل تهدیدها و تبعیدها تسلیم نگشت و راه خود را با صلابت تا تشکیل حکومت اسلامی ادامه داد. توکل این رهبر معنوی و روحانی بیدار، باعث شد که اینگونه از مشکلات پیش آمده، به دل هراسی راه ندهد.




پی نوشتها
[1] ترجمه مشکینی، ص424