این شعار را ابزاری نکنیم

بسم الله الرحمن الرحیم

شعار جذابیست و خدا هم بر آن تاکید کرده است ولی این شعار ابزاری شده در دست بعضی از مردم، و در عمل چندان پایبندی به آن هم نداشته و شاید هم ضد آن عمل کنند.

به جای این حرفها، برو به مردم خدمت کن.

آری، کمک به خلق شعار جذابیست که همه هم از آن استقبال می کنند ولی در عمل کمتر کسیست که به آن پایبند باشد. چه بسا خیلی از گویندگان این سخن بر حق، برای نزدیکترین کسانشان هم رایگان کاری را انجام ندهند و حاضر نباشند خمس و زکات مالشان را پرداخت کنند (در صورت توانایی)، ولی تا کسی به آنها بگوید: بالای چشمتان ابروست؛ مخصوصا درامربه معروف ونهی ازمنکر، قیافه حق به جانب گرفته و می گویند: اگرراست میگویی برو خدمت به خلق کن.

مولا علی (علیه السلام) الگوی ماست.
  حضرت مولا می فرماید: «إنّ‏ للَّه‏ عبادا یختصّهم‏ اللَّه‏ بالنّعم‏ لمنافع‏ العباد، فیقرّها فی‏ أیدیهم‏ ما بذلوها، فإذا منعوها نزعها منهم ثمّ حوّلها إلى غیرهم؛[1]خداوند را بندگانی است که به آنان نعمت های ویژه داده است برای نفع رساندن به دیگر بندگانش؛ پس امکاناتی در دسترس آنها قرار داده است که بذل و بخشش کنند. هرگاه از بذل آن نعمت ها دریغ ورزند و چیزی به کسی ندهند، آن نعمت ها را از آنان باز می ستاند و به دیگران می دهد».
نعمت ها دریغ ورزند و چیزی به کسی ندهند، آن نعمت ها را از آنان باز می ستاند و به دیگران می دهد».

اگر کسی به دیگران کمک کرد، ولی اگر بعدا با کمک گیرنده سوء تفاهم پیدا کرد و ...، اگر به رخش نکشید هنرکرده است؛ این گونه کمک کردن، چنان تفاوتی با کمک نکردن، ندارد. «الَّذینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ ثُمَّ لا یُتْبِعُونَ ما أَنْفَقُوا مَنًّا وَ لا أَذىً‏ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِم‏؛[بقره/262]کسانى که اموال خود را در راه خدا انفاق مى‏کنند، سپس به دنبال انفاقى که کرده‏اند، منت نمى‏گذارند و آزارى نمى‏رسانند، پاداش آنها نزد پروردگارشان (محفوظ) است؛ و نه ترسى دارند، و نه غمگین مى‏شوند»

الگوی ما درکمک به خلق باید امامان معصوم (علیهم السلام ) باشد، الگوی ما باید علی (علیه السلام) باشد که درمحراب عبادت به شهادت رسید. حضرات معصومین (علیهم السلام) برای اینکه شناخته نشوند؛ شبانه به بینوایان کمک می کردند، چه کسی حاضراست کمک به دیگری کند و تقدیرو تشکری ازاو نشود و خلاصه ناشناخته بماند. این روحیه از معصومین (علیهم السلام) به خاطر توجه به خدای متعال و نماز و راز و نیاز بود. کمک به خلق یک عبادت است و نماز وروزه و ... یک عبادت دیگر، هیچ چیز جای نماز و روزه و عبادت را نمی گیرد.

سخن آخر
کمک به خلق، ابزاری شده در دست بعضیها  که از عبادات شانه خالی کنند، و حتی اگر هم در این ادعای  خود صادق باشند؛ باید اول تاکید آنها بر خمس و زکات باشد، وگرنه معلوم است اینها توجه چندانی به آموزههای اسلام در مورد کمک به خلق نداشته و صرفا به دنبال   صدق عرفی " کمک به خلق " هستند.

پی نوشتها
1ـ الحیاة / ترجمه احمد آرام / ج‏5 / 719
برای مطالعه بیشتر در مورد کمک به خلق مراجعه شود به: خدمت به مردم از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه، ناشر بنیاد نهج البلاغه، چاپ اول 1392