بسم الله الرحمن الرحیم
مسجد کوفه خداوند یار و نگهدار تو باد
که دگر نشنوی آوای دعای سحرم
این شعری بود که حاج صادق آهنگران آن را خوانده بود و حالا از بلندگوی حیاط مدرسه پخش می شد. یادم می آید (دوره راهنمایی) که آن روزها ماه رمضان و فصل زمستان بود.
سحر گاه امروزـــ 19رمضان ــ مولا علی (علیه السلام) با ضربت شقی ترین افراد، سرش به دو نیم شکافته شد و مسجد کوفه و یتیمان شهر را و ارادتمندان خویش را داغدار کرد.
سخن از فقیران و یتیمان به میان آمد چه بهتر که حدیثی از پدر فقیران و یتیمان کوفه ــ که این روزها بی پدر می شوند ــ را نقل نموده و چراغ راه خود سازیم.
حضرت علی (علیه السلام) در آخرین لحظات عمرشان، وصایایی داشتند که باید برای همه ما (مخصوصا ثروتمندان) درس باشد. «اللَّهَ اللَّهَ فِی الْفُقَرَاءِ وَ الْمَسَاکِینِ، فَشَارِکُوهُمْ فِی مَعِیشَتِکُمْ». [1]
ترجمه حدیث: خدا را خدا را در حق مستتمندان و فقرا رعایت کنید (حقشان را رعایت کنید)، و آنها را در معیشت خود شریک سازید (ازمعیشت خود، حقی برای فقرا کنار بگذارید).
الحمدالله ماه رمضان در کشور ما به پیروی از آن امام شهید رمضان، به ماهی برای دستگیری از مستمندان و سفره های اطعام به فقرا تبدیل شده است.
به امید گسترش این فرهنگ ناب اسلامی
انشاءالله
پی نوشتها
1ــ شرح الأخبار فی فضائل الأئمة الأطهار علیهم السلام، ابن حیون (قرن 4)/ ج2 / 448 /
برای مطالعه در مورد آثار کمک به فقرا، کلیک کنید
