بسم الله الرحمن الرحیم
دیگر لحظات آخر عمر علی(علیه السلام) است، امامی که برای حفظ امت اسلام، سخت ترین مصائل را تحمل کرد.
حضرت در بیان روزهای پیش از خلافت ظاهری خودش می فرماید: «فَصَبَرْتُ وَ فِی الْعَیْنِ قَذًى وَ فِی الْحَلْقِ شَجًا مِنْ أَنْ أَرَى تُرَاثِی نَهْبا» [1]
پس در حالیکه می دیدم میراثم را (حق خلافت) به یغما می برند و خار در چشم و استخوان در گلو داشتم، صبر کردم.
در زمان خلافت ظاهری خود هم که با جنگها و فتنه ها روبرو بود و با صبر و مجاهدت در راه حق، در پی گسترش اسلام ناب محمدی (صل الله علیه و آله) بود.
نکته ای از صبر مولا ـــ که سراسر درس است ــ می توان آموخت: صبر در مسیر اطاعت از خدای بزرگست.
در همین ماه رمضان که در آنیم؛ گر چه فصل گرمیست و مشکلات خودش را دارد؛ ولی طوری نیست که نتوان روزه گرفت.
خیلی از کارگران ساختمانی در این ماه بابرنامه ریزی مناسب و داشتن صبر، موفق به روزه می شوند.
خیلی از افرادی که توانایی دارند (کسانی که واقعا توانایی ندارند؛ بحثشان فرق می کند) ــ با سستی و بهانه آوردن که گرم است و ...، از بجا آوردن روزه طفره می روند، و بعد هم همینهایند که ادعای دل پاک بودن و این مسائل را دارند.
سخن آخر
ما که خود را شیعه علی (علیه السلام) می دانیم باید از صبر آنحضرت (در همه ی زندگیش و بخاطر خدا) درس گرفته، آن را در مسیر بندگی و طاعت خداوند بکار بگیریم
پی نوشتها
1ـــ الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد / ج1 / 288 /
برای مطالعه د مورد صبر در عبادت، کلیک کنید
