بسم الله الرحمن الرحیم
مقدمه
وقتیکه آن دیکتاتور را از مخفیگاهش بیرون آوردند؛ در روزنامه ای که گزارشی از دستگیری اوتهیه کره بود؛ نوشته بود: این سرنوشت کسی است که به ایران و عراق و کویت راضی نمی شد و حالا به دوسه متر زمین خدا راضی شده است، ولیکن آرامش نمی گذارند.
آری او صدام معدوم بود که حتی به مردم کشوش هم رحم نکرد و با قساوت تمام شهر حلبچه را بمباران شیمایی نمود.
رحم کن تا رحم ببینی
این یک سنت خداوند است که اگرکسی رحم نکند؛ گرفتار بی رحمی دیگران می شود، و برعکس ــ هر که با دیگران خوب باشد و رحم و انسانیت سرش بشود؛ معمولا گرفتار بی رحمی نمی شود. امام علی (علیه السلام) همین مطالب را برای یکی از اصحابش بیان فرمود: «یَا نَوْفُ أَحْسِنْ یُحْسَنْ إِلَیْکَ فَقُلْتُ زِدْنِی فَقَالَ ارْحَمْ تُرْحَم؛[1]ای نوف: احسان کن تا به تو احسان کنند، پس نوف گفت: بیشتر برایم بگو، فرمود: رحم کن تا به تو رحم کنند»
البته ممکن است گاهی چنان قضیه طبیعی پیش برود که انسان گرفتار بیرحمی (بی رحم هم بوده) آدم آن را یک اتفاق ساده می انگارد، ولی گاهی چنان واضح و روشن است که هم انسان می داند و هم دیگران
دیکتاتور وابسته به شیاطین مستکبر(صدام)، اینگونه شد و هم او و هم دیگران دانستند که بر اثر دنباله روی از انسانهای بی رحم، او هم بی رحم شده بود، و جان هموطنانش هم برایش ارزشی نداشت.
خداوند همه ی ما را دل رحم قرار دهد.
سخن آخر
صدام از آن انسانهای بیرحمی بود که بی رحمی او در جنایاتش (یکی از آنها بمباران شیمیایی حلبچه بود)گریبان خودش را گرفت و جالب اینکه توسط همان اربابان بی رحمش، به دار آویخته شد.
فاعتبروا یا اولی الابصار
پی نوشتها
[1]أعلام الدین فی صفات المؤمنین / / 187
