بسم الله الرحمن الرحیم
ضرب المثل معروفی هست که می گوید: " هیچ کس به ماست (یا دوغ خود) نمی گوید ترش است. پیام کلی این ضرب المثل این است که هر کسی هر چیزی را که منفعت او است دوست داشته و بدی آن را نمی گوید، هر چند به دروغ هم باشد.
اگر به خیلی از منشا دروغها توجه کنیم؛ می بینیم که منشا اغلب آنها دوست داشتن چیزی یا کسی بوده است. گاهی انسان بخاطر دفاع از عملکرد رفیقش، برادرش، همسرش،همکارش و ... (که عملکرد مثبتی هم ندارد) نه تنها دروغ گفته، بلکه خود را هم به آب و آتش می زند.
واضح است که این دروغها و توجیهات، بجز گناه کردن، چیز قابل توجه دیگری را برای انسان به ارمغان نمی آورد.
قرآن می فرماید: «الَّذینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ هُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعاً» آیه 104 سوره کهف
ترجمه آیه: (زیانکارترین مردم) آنها هستند که (عمر و) سعىشان در راه دنیاى فانى تباه گردید و به خیال باطل مىپنداشتند که نیکوکارى مىکنند. [1]
انسان با توجیه عمل دیگران، فکر می کند کار درستی انجام می دهد، لکن اینطور نیست.
البته گاهی انسان بین دروغ گفتن و دفاع نابجا از رفیقش یا فرزندش و ...، و بین وجدانش و دینش گیر می افتد، که اینجا هنر یک مسلمان نمود پیدا می کند.
سخن آخر اینکه: گاهی مواقع انسان بخاطردفاع نابجا ازعملکرد منفی رفیقش و مانند این، بسمت دروغ کشیده می شود که این اصلا مطلوب نیست. رفیقی و دوستی و صمیمیت سر جای خودش عالیست ولی دروغ خوب نیست.
پی نوشتها
1ــ ترجمه الهی قمشه ای ص304
برای مطالعه در مورد گناه دروغ، کلیک کنید
