آنانکه خود را فروختند

بسم الله الرحمن الرحیم

مقدمه

کسانی که اهل تجارت و داد وستد هستند؛ مواظبند که کمترین ضرر داشته باشند. بدون شک در داد و ستد معنوی هم اینچنین است، کسانیکه خود را به بهای ناچیزی می فروشند؛ آخر و عاقبت خوشی را پیدا نمی کنند.

عاملان بمباران حلبچه، خود را به بهای اندکی فروختند.
نیروهای تحت امر صدام، با بمباران شیمیایی حلبچه ــ با آنکه مسلمان بودند و اینگونه رفتارشان از اسلام کیلومترها فاصله داشت ــ خود را به بهای بی ارزشی فروختند. «وَ لا تَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللَّهِ ثَمَناً قَلیلاً إِنَّما عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ؛[نحل/95]و (هرگز) پیمان الهى را با بهاى کمى مبادله نکنید (و هر بهایى در برابر آن ناچیز است!) آنچه نزد خداست، براى شما بهتر است اگر مى‏دانستید. [1]
صدام و همفکران او، خود را به آمریکا و دنیای غرب فروختند، آنها با این کار، هم دنیا و هم آخرت خود را  باختند.

آن همفکرانی (اعراب مرتجع منطقه) که از جنایات صدام بر ضد ایران (و بر ضد مردم  کشورش  ــ بمباران حلبچه ــ) حمایت می کردند و یا با سکوت معنادار خود، کار او را تایید می کردند؛ (مسلمانی) خود را چنان مفت و مجانی فروختند که که آثار آن داد و ستد بی ارزش، روز به روز دارد خود را نشان داده وامروزه تحت عنوان تروریست تکفیری، کمر به خدمت شیاطین بسته اند.
آیا فکر می کنند سرنوشت صدام، برای آنها اتفاق نمیافتد؟

سخن آخر
آنان که با بمباران شیمیایی حلبچه و جنایاتی از این قبیل، خود را به بهای ناچیز وبی ارزشی فروختند؛ نمی دانستند که وارد چه داد و ستد بی اعتباری شده اند. بعضی دولتهای عربی با در پیش گرفتن همان راه صدامیان بی رحم، کم به خدمت شیاطین جهان بسته و خود فروخته و آبروی خود را بردند (گر چه سرگرم منافع بی ارزشند و احساس آبروریزی نمی کنند).


1ــ ترجمه مکارم، ص 278

بی رحمی دیکتاتور، عامل کشتار حلبچه

بسم الله الرحمن الرحیم

مقدمه
وقتیکه آن دیکتاتور را از مخفیگاهش بیرون آوردند؛ در روزنامه ای که گزارشی از دستگیری اوتهیه کره بود؛ نوشته بود: این سرنوشت کسی است که به ایران و عراق و کویت راضی نمی شد و حالا به دوسه متر زمین خدا راضی شده است، ولیکن آرامش نمی گذارند.
آری او صدام معدوم بود که حتی به مردم کشوش هم رحم نکرد و با قساوت تمام شهر حلبچه را بمباران شیمایی نمود.

رحم کن تا رحم ببینی
این یک سنت خداوند است که اگرکسی رحم نکند؛ گرفتار بی رحمی دیگران می شود، و برعکس ــ هر که با دیگران خوب باشد و رحم و انسانیت سرش بشود؛ معمولا گرفتار بی  رحمی نمی شود. امام علی (علیه السلام) همین مطالب را برای یکی  از اصحابش بیان فرمود: «یَا نَوْفُ أَحْسِنْ یُحْسَنْ إِلَیْکَ فَقُلْتُ زِدْنِی فَقَالَ ارْحَمْ‏ تُرْحَم‏؛[1]ای نوف: احسان کن تا به تو احسان کنند، پس نوف گفت: بیشتر برایم بگو،  فرمود: رحم کن تا به تو رحم کنند»


البته ممکن است گاهی چنان قضیه طبیعی پیش برود که انسان گرفتار بیرحمی (بی رحم هم بوده) آدم آن را یک اتفاق ساده می انگارد، ولی گاهی چنان واضح و روشن است که هم انسان می داند و هم دیگران

دیکتاتور وابسته به شیاطین مستکبر(صدام)، اینگونه شد و هم او و هم دیگران دانستند که بر اثر دنباله روی از انسانهای بی رحم، او هم بی رحم شده بود، و جان هموطنانش هم برایش ارزشی نداشت.

خداوند همه ی ما را دل رحم قرار دهد.


سخن آخر
صدام از آن انسانهای بیرحمی بود که بی رحمی او در جنایاتش (یکی از آنها بمباران شیمیایی حلبچه بود)گریبان خودش را گرفت و جالب اینکه توسط همان اربابان بی رحمش، به دار آویخته شد.

فاعتبروا یا اولی الابصار


پی نوشتها
[1]أعلام الدین فی صفات المؤمنین / / 187