بسم الله الرحمن الرحیم.
در سیزده آبان سال هزارو سیصد و هفتاد و شش که با بچه‌های دبیرستان در مراسم آن روز شرکت داشتیم؛ چون تازه از روستا برای تحصیل به شهر آمده بودم، هنوز بعضی ازمحلات شهر ــ از جمله محل مراسم سیزده آبان ــ را بطورکامل نمی‌شناختم؛ از این رو در پایان مراسم، همراه بعضی از همکلاسیها ــ که هنوز آنها را کاملا نمی‌شناختم ــ براه افتادم؛ آنها گفتند: فلانی راه را بلد نیست و دنبال ما می‌آید؛ من هم راه خود را از آنها جدا کرده وبالاخره پرسان‌پرسان به محله و خیابان مورد نظر رسیدم.
حالا که فکر می‌کنم اگر در همه زندگی آنگونه مستقل رفتار می‌کردم؛ موفق‌تر بودم.
کشور اسلامی ایران هم در هر زمینه‌ای که مستقل‌تر عمل کرده، موفق‌تر بوده است؛ هر چند که با سختیها و مشکلاتی دست و پنجه نرم کرده است. «وَ لَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذینَ أُوتُوا الْکِتابَ مِنْ قَبْلِکُمْ وَ مِنَ الَّذینَ أَشْرَکُوا أَذىً کَثیراً وَ إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا فَإِنَّ ذلِکَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ » آیه 186آل عمران
ترجمه: و از کسانى که پیش از شما به آنها کتاب (آسمانى) داده شده [یهود]، و (همچنین) از مشرکان، سخنان آزاردهنده فراوان خواهید شنید! و اگر استقامت کنید و تقوا پیشه سازید، (شایستهتر است؛ زیرا) این از کارهاى مهم و قابل اطمینان است. [1]
کشور ما در بخش دفاعی(علیرغم خواست قدرتهای سلطه‌گر)، مستقل عمل کرد و حالا دارد بحمدالله اثراتش را می‌بیند.
بنظر می‌رسد در یک جاهایی آنگونه که باید و شاید موفق نیستیم و بجز حاشیه درست کردن برای خود، به جایی هم نمی‌رسیم(توافق برجام)
پی‌نوشتها
1ــ ترجمه مکارم، ص74.
