بسم الله الرحمن الرحیم.
مداح میگفت: حیف است ما که عزاداریم و برای سید و سالار شهیدان و مظلومیتش اشک ماتم میریزیم، نسبت به نماز کاهل بوده و بهانه دست بعضی اهل سنت بدهیم که میگویند: شیعه ها فقط بلدند عزاداری کنند و نماز را که در قرآن بر آن بارها تأکید شده، مورد بیمهری قرار میدهند.
حضرت امام حسین(علیه السلام) در روز تاسوعا به برادر علمدارش فرمود: «إِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَصْرِفَهُمْ عَنَّا فِی هَذَا الْیَوْمِ فَافْعَلْ لَعَلَّنَا نُصَلِّی لِرَبِّنَا فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ فَإِنَّهُ یَعْلَمُ أَنِّی أُحِبُ الصَّلَاةَ لَهُ وَ تِلَاوَةَ کِتَابِهِ»
اگر بتوانى امروز دشمنان را از جنگ با ما منصرف سازى این کار را انجام ده، شاید امشب براى پروردگارمان نماز بخوانیم، چرا که خدا مىداند من نماز براى او، و تلاوت آیات قرآنش را دوست دارم.
مگر میشود انسان امام حسین(علیه السلام) را دوست داشته باشد، آنگاه نسبت به نمازی که حضرت برای خواندن آن یک شب از دشمن فاسق خود مهلت خواستند؛ بیاعتنا باشد.
شکی نیست که نماز(و هر کار معنوی دیگر) باید جایگاه خودش را داشته باشد و فقط خواندن ظاهری نیست، و شکی نیست کسانی که امروز نماز را تخریب کرده و در مورد آن در شبکه های اجتماعی و ... شبهه میسازند، از تخریب چهره ابا عبدالله الحسین(علیه السلام) هم ابایی ندارند، چون نماز و عبادت، و ابا عبدالله الحسین(علیه السلام) با همند.
هشیار باشیم.
پینوشتها
1ــ غم نامه کربلا ، ترجمه اللهوف على قتلى الطفوف ، ص112