دشمنی با مدافعان راستین

بسم الله الرحمن الرحیم

ضرب المثلی هست که می گوید: با خدا باش پادشاهی کن بی خدا باش هر چه خواهی کن، این ضرب المثل گویای حال و هوای این روزهاست، گروهی که به اسم حزب الله لبنان با یاری خداوند بر دشمن مجهز صهیونیستی پیروز شدند و حالا هم در جبهه ی سوریه با تکفیریها می جنگند، و گروهی که به اسم تکفیریها دارند دست به هر جرم و جنایتی می زنند تا به اهدافشان برسند و هنوز هم نرسیده اند و نخواهند رسید انشاءالله

موفقیت اهل ایمان در یاری دادن دین خدا
قرآن کریم خطاب به اهل ایمان می فرماید: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَ یُثَبِّتْ‏ أَقْدامَکُمْ؛[محمد/7]اى کسانى که ایمان آورده ‏اید، اگر خدا را (پیامبر و دین و کتاب او را) یارى نمایید خدا هم شما را (در رسیدن به اهدافتان) یارى مى‏کند و قدم‏هاى شما را استوار مى‏دارد». [1]

می دانیم که اسراییل غاصب با عمل به ضرب المثلی که در بالا گفتیم؛ دست به هر جنایتی می زد و برای خودش باد در گلو می انداخت، تا اینکه عده ای جان برکف، تصمیم به مقابله با این دیو پلید گرفتند و توانستند پس از سالیانی بالاخره موفق شده و علاوه بر بیرون راندن متجاوزان، هیمنه ای برای خود تعریف کنند و خواب را از چشم دشمنان اصلی و عده ای فریب خورده بربایند.

با اشاره دشمننان اسلام (اسراییل و آمریکا) بعضی دولتهای مسلمان فریب خورده و حامی تکفیریها، حزب الله را به عنوان تروریسم خطاب کردند.

مقام معظم رهبری در دیدار اخیر با انجمنهای اسلامی دانش آموزی، در باره حزب الله گفتند: حزب الله مایه افتخار دنیای اسلام است و محکومیت آن در یک ورق پاره به‌ وسیله دولتی فاسد، وابسته، توخالی و پوک، هیچ اهمیتی ندارد، حضرت آیت الله خامنه‌ای با اشاره به شکست رژیم صهیونیستی از حزب الله لبنان در جنگ ۳۳ روزه و مقایسه این پیروزی با شکست ارتشهای قوی ۳ کشور عربی از رژیم صهیونیستی، تأکید کردند: حزب الله و جوانان مؤمن آن همچون خورشید می‌درخشند و مایه افتخار دنیای اسلام هستند. [2]

سخن آخر
حزب الله لبنان با تاسی از ایران اسلامی در پی یاری دادن دین خدا و نفی سلطه ی کافران حربی (اسراییل) بود و خداوند آنها را کمک نموده و بر دشمن به ظاهر مجهز ولی توخالی پیروز شدند. اقدام برخی از دولتهای عربی در دشمنی با این مدافعان اسلام راستین راه بجایی نبرده و نخواهد برد.

انشاءالله
پی نوشتها
1ــ ترجمه مشکینی 507
2ــ بیانات رهبری در ص1/2/95
منابع بیشتر در مورد حزب الله، جویندگان می توانند به دو کتاب حزب الله لبنان وبیداری اسلامی و کتاب حزب الله لبنان تالیف حمید پاشاپور یوالاری که  مرکز نشر اسناد انقلاب اسلامی در مرداد 92 آن را چاپ کرده مراجعه نمایند

سراب برجام

بسم الله الرحمن الرحیم

استاد اخلاقی برای شاگردانش می گفت: شیطان همواره در کمین انسان است و وقتی موفق شد انسان را بفریبد از کمینگاه خارج شده و به آدم تلخند می زند که ای آدم تو با عهدی که با خدایت بستی پایبند بودی؟ و یا من به مهلتی که از خدا گرفتم برای گمراهی تو؟
در توافق برجام هم همین گونه شد.

به هوش ای مسلمانان
قرآن کریم خطاب به پیامبر و در حقیقت به ما می گوید: «وَ لَن تَرْضىَ‏ عَنکَ الْیهَودُ وَ لَا النَّصَارَى‏ حَتىَ‏ تَتَّبِعَ مِلَّتهَمْ؛[بقره/120]هرگز یهود و نصارى از تو راضى نخواهند شد، (تا به طور کامل، تسلیم خواسته‏هاى آنها شوى، و) از آیین (تحریف یافته) آنان، پیروى‏ کنی» [1]
استکبار جهانی به سرکردگی آمریکا، همان یهود و نصارای دیروزند که با صلح با مسلمانان پایبند نبوده و نسبت به مسلمین خیانت ورزیدند.

البته هوشیاری در برابر استکبار جهانی به معنی قطع رابطه با آنها و منزوی ساختن خود در جهان نیست.
کشور ما برای برداشتن تحریمها وارد مذاکره با دنیای غرب شد، و دنیای غرب هم مثل همان شیطانی که در کمین نشسته، با فریبکاری و گفتن حرفهای چند پهلو، اهداف خودش را به ما قبولاند ولی بعد از رودست خوردن ما، مانند همان شیطان که از کمینگاه بیرون می آید و چهره واقعی خود را نشان می دهد؛ چهره ی واقعی خود را بیش از پیش نشان داد و برداشتن تحریمها را بجز در مواردی، به بهانه های مختلف به تعویق انداخت.
حالا هم آمریکا با بلوکه کردن داراییهایی ایران به بهانه های ساختگی و خود ساخته، آب پاکی را روی دست ما ریخت. [2]

آیا این حرکت آمریکا (شیطان بزرگ) یادآور بیرون آمدن شیطان از کمینگاه، بعد از فریب دادن انسان نیست؟

البته نباید به گونه ای برداشت کنیم که مذاکره کنندگان ما کم کاری کرده اند و یا ...، البته می شد محکمتر و حساب شده تر از اینها وارد میدان شد.

سخن آخر
خدای بزرگ پیامبر را و در حقیقت مسلمین را مورد خطاب قرار می دهد که مواظب یهود و نصارا (استکبار جهانی) باشید.
کشور ما در مذاکرات هسته ای، گرفتار خدعه و نیرنگ استکبار جهانی شد و تحریمها برداشته نشد و حتی پولهایی که قرار بود برگردد؛ بلوکه شد.
پی نوشتها
1ــ ترجمه مکارم ص19
2 کلیک کنید

تخریب فرهنگ اسلامی با این وسیله

بسم الله الرحمن الرحیم

زمانی بود که شخصی اگرافرادی را امر به معروف می کرد که این غیبت است و این تهمت و این برنامه ی مبتذل، با بهانه ای اینکه دلم پاک است؛ حرف او را رد می نمودند، حالا که دیدند که این شعار، دیگر جواب نمی دهد و گاهگاهی درد سرهایی ایجاد می شود؛ بحث را به گونه ی دیگری در آوردند که مثلا درست است این برنامه ی ماهواره، مبتذل است و تبعاتی هم دارد ولی ما چاره ای نداریم جز اینکه ظرفیت خود را در برابر این برنامه های جهانی و مد روز بالا ببریم.

دشمنان نظام به دنبال همین برنامه اند.
دشمنان ایران اسلامی به دنبال حساسیت زدایی از ارزشهای اسلامی بوده و بدین منظور، ساختن برنامه های مبتذل و ضد خانوادگی را در سرلوحه کار خود دارند.
رهبر انقلاب در دیدار اخیر با انجمنهای اسلامی دانش آموزی، نسبت به تعصب و تحجر خواندن پرهیز از برنامه های مبتذل هشدار دادند: ایشان با تأکید بر اینکه اصرار بر «تدین، پاکدامنی و پارسایی جوانان» و «پرهیز آنان از سرگرم شدن به غرائز» را نباید تعصب و تحجر خواند، گفتند: غربیها به‌ ویژه امریکاییها به‌ دنبال آن هستند تا جوان ایرانی، عنصری بی ایمان، غیر شجاع، بی انگیزه، بی تحرک، ناامید، خوشبین به دشمن و بدبین به فرمانده و عقبه خود باشد، اما نظام اسلامی به ‌دنبال تربیت جوانانی در نقطه مقابل خواست جبهه استکبار است. [1]

در حالی که این برنامه ها مبتذل و گمراه کننده، نه تنها غیر شرعی، بلکه غیر انسانی هم هستند.
بی تردید انسان اهدافی که دوست داشته باشد؛ پیگیری می کند، این پیگیریها حتما اعصاب و روان او را هم تحت تاثیر قرار می دهد، خیلی از طلاقها و خیانتها، چه قبول بکنیم و چه نه، متاسفانه منشاش به همین جا بر میگردد. [2] ما مسلمانیم و باید در کارهای خیر از هم سبقت بگیریم نه در دیدن برنامه های خانواده برکن، «فَاسْتَبِقُوا الْخَیْرات‏؛[مائده/48] پس در کارهای خیر (معنوی) از هم سبقت بگیرید»
سخن آخر
قصد دشمنان نظام اسلامی، حساسیت زدایی از ارزشهای انسانیی و اسلامی در جامعه است تا ما خود را آماده فرهنگ مبتذل آنها نماییم، در حالی که جامعه ی اسلامی باید در کارهای معنوی و الهی از هم سبقت گیرند نه در دیدن برنامه های مبتذل

پی نوشتها


1ــ بیانات رهبری در 1/2/95
2ــ برای مطالعه درمورد تاثیرات شبکه های مبتذل ماهواره ای بر جامعه، اینجا را کلیک کنید

مزرعه ی سعادت

بسم الله الرحمن الرحیم.


در دوره ی که راهنمایی، یکروز یکی از معلمانمان برای تشویق بهتر ما به درس نکته ای را گفت که هنوز در ذهنم مانده، گفت: من با دیدن نمرات خوب بعد از امتحانات، چنان خستگی از تنم بدر میرفت که کانه من نبودم شبهایی به خاطر درس نمی خوابیدم و ...
دنیا هم همین است.

دنیا مانند پلیست که هر چه زحمت برای بندگی و زندگی پاک بکشی؛ وقتی که از دنیا میروی؛ با متنعم شدن از بهشت خداوند، انگار اصلا سختی و زحمت بندگی نکشیدی.
حضرت علی (علیه السلام) در نهج البلاغه می فرماید: «الدّنیا مزرعة الاخرة؛[1]دنیا مزرعه ی آخرت است». دنیا مانند مزرعه ایست که هر چه در آن بکاری، محصولش را در آن دنیا درو می کنی، البته در این دنیا هم چیزهایی دستگیر انسان می شود ولی اصل کار آنجاست.
خوشا به حال کسانیکه از این مزرعه به خوبی استفاده نموده و آن را در مسیر کاشتن بذر سعادت و بندگی خدا بکار می گیرند.
امروز که سالروز تولد مولی الموحدین علی بن ابیطالب (علیه السلام) و اولین روز از روزهای اعتکاف است؛ بندگان مخلص خدا با استفاده از این فرصت، مزرعه ی سعادت خود را پر بارتر می نمایند. [2]

و بدا به حا کسانی که مزرعه ی دنیایی خود را از وجود علفهای هرز گناه پاک نساخته و فرصت سوزی داشته باشند. « قَدْ خَسِرَ الَّذینَ کَذَّبُوا بِلِقاءِ اللَّهِ حَتَّى إِذا جاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قالُوا یا حَسْرَتَنا عَلى‏ ما فَرَّطْنا فیها؛[انعام/31]آنان که دیدار [پاداش و مقام قرب‏] ما را تکذیب کردند، یقینا دچار زیان شدند. تا هنگامى که قیامت به طور ناگهان و غافل‏گیرانه به آنان رسد، مى‏گویند: اى بر ما دریغ و افسوس که نسبت به تکالیف و وظایف شرعى خود کوتاهى کردیم‏» [3]
انشاءالله که همه ی ما، از این مزرعه ی دنیا به سود آخرت بیشترین استفاده را داشته باشیم.

سخن آخر
دنیا مزرعه آخرت است، باید از این فرصت برای کاشتن بذر سعادت و بندگی استفاده کنیم تا خدای ناخواسته پشیمان نشویم.

پی نوشتها
1ـ منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة (خوئى) / ج‏19 / 86

 2ــ برای مطالعه بیشتر در مورد اعتکاف مراجعه شود به:  کتاب"شکوه امر خدا (به ضمیمۀ یادداشتی برای معتکفین)"  نوشته  حجت الاسلام علیرضا پناهیان، که تابستان 1390 برای اولین بار روانه بازار شد.

3ــ ترجمه انصاریان، ص131

این شعار را ابزاری نکنیم

بسم الله الرحمن الرحیم

شعار جذابیست و خدا هم بر آن تاکید کرده است ولی این شعار ابزاری شده در دست بعضی از مردم، و در عمل چندان پایبندی به آن هم نداشته و شاید هم ضد آن عمل کنند.

به جای این حرفها، برو به مردم خدمت کن.

آری، کمک به خلق شعار جذابیست که همه هم از آن استقبال می کنند ولی در عمل کمتر کسیست که به آن پایبند باشد. چه بسا خیلی از گویندگان این سخن بر حق، برای نزدیکترین کسانشان هم رایگان کاری را انجام ندهند و حاضر نباشند خمس و زکات مالشان را پرداخت کنند (در صورت توانایی)، ولی تا کسی به آنها بگوید: بالای چشمتان ابروست؛ مخصوصا درامربه معروف ونهی ازمنکر، قیافه حق به جانب گرفته و می گویند: اگرراست میگویی برو خدمت به خلق کن.

مولا علی (علیه السلام) الگوی ماست.
  حضرت مولا می فرماید: «إنّ‏ للَّه‏ عبادا یختصّهم‏ اللَّه‏ بالنّعم‏ لمنافع‏ العباد، فیقرّها فی‏ أیدیهم‏ ما بذلوها، فإذا منعوها نزعها منهم ثمّ حوّلها إلى غیرهم؛[1]خداوند را بندگانی است که به آنان نعمت های ویژه داده است برای نفع رساندن به دیگر بندگانش؛ پس امکاناتی در دسترس آنها قرار داده است که بذل و بخشش کنند. هرگاه از بذل آن نعمت ها دریغ ورزند و چیزی به کسی ندهند، آن نعمت ها را از آنان باز می ستاند و به دیگران می دهد».
نعمت ها دریغ ورزند و چیزی به کسی ندهند، آن نعمت ها را از آنان باز می ستاند و به دیگران می دهد».

اگر کسی به دیگران کمک کرد، ولی اگر بعدا با کمک گیرنده سوء تفاهم پیدا کرد و ...، اگر به رخش نکشید هنرکرده است؛ این گونه کمک کردن، چنان تفاوتی با کمک نکردن، ندارد. «الَّذینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ ثُمَّ لا یُتْبِعُونَ ما أَنْفَقُوا مَنًّا وَ لا أَذىً‏ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِم‏؛[بقره/262]کسانى که اموال خود را در راه خدا انفاق مى‏کنند، سپس به دنبال انفاقى که کرده‏اند، منت نمى‏گذارند و آزارى نمى‏رسانند، پاداش آنها نزد پروردگارشان (محفوظ) است؛ و نه ترسى دارند، و نه غمگین مى‏شوند»

الگوی ما درکمک به خلق باید امامان معصوم (علیهم السلام ) باشد، الگوی ما باید علی (علیه السلام) باشد که درمحراب عبادت به شهادت رسید. حضرات معصومین (علیهم السلام) برای اینکه شناخته نشوند؛ شبانه به بینوایان کمک می کردند، چه کسی حاضراست کمک به دیگری کند و تقدیرو تشکری ازاو نشود و خلاصه ناشناخته بماند. این روحیه از معصومین (علیهم السلام) به خاطر توجه به خدای متعال و نماز و راز و نیاز بود. کمک به خلق یک عبادت است و نماز وروزه و ... یک عبادت دیگر، هیچ چیز جای نماز و روزه و عبادت را نمی گیرد.

سخن آخر
کمک به خلق، ابزاری شده در دست بعضیها  که از عبادات شانه خالی کنند، و حتی اگر هم در این ادعای  خود صادق باشند؛ باید اول تاکید آنها بر خمس و زکات باشد، وگرنه معلوم است اینها توجه چندانی به آموزههای اسلام در مورد کمک به خلق نداشته و صرفا به دنبال   صدق عرفی " کمک به خلق " هستند.

پی نوشتها
1ـ الحیاة / ترجمه احمد آرام / ج‏5 / 719
برای مطالعه بیشتر در مورد کمک به خلق مراجعه شود به: خدمت به مردم از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه، ناشر بنیاد نهج البلاغه، چاپ اول 1392
   

خدا روزی رسان است ولی یک سرفه ای هم باید کرد

بسم الله الرحمن الرحیم

در زمانهای قدیم مردی شنیده بود که اگر انسان بر خدا توکل کند وتقوا داشته باشد؛ خدا روزی رسان است. رفت در مسجد مشغول عبادت شد ولی دید خبری از غذای آسمانی نیست تا اینکه یک مسافر وارد مسجد شد و مشغول خوردن غذایش گشت، مرد عابد هم سرفه ای کرد تا این آقا دعوتش کند، خلاصه آن آقا بعد از شنیدن جریان، به این مرد گفت: خدا روزی رسان است ولی انسان هم باید سرفه ای بکند.

هرکه دندان دهد، نان دهد
مولی الموحدین علی (علیه السلام) نصیحت لقمان به فرزندش را، در حدیثی برای ما بیان می کند. لقمان به فرزندش گفت: اى پسرم! کسى که یقینش کم شده و نیّتش در طلبِ روزى ضعیف گشته، باید بداند که خداوند ـ تبارک و تعالى ـ به اراده خود، او را در سه حالتْ آفریده و به او روزى داده است ، که در هیچ یک از آن ها کارى از دست او بر نمى آمد، بنابر این، او باید بداند که خداوند ـ تبارک و تعالى ـ او را در حالت چهارم نیز روزى مى دهد.
حالت اوّل، این است که او در رحم مادرش بود و خداوند عز و جل او را در جایى استوار، روزى رساند ، به طورى که گرما و سرما اذیّتش نکرد. سپس در حالت دوم او را از آن جا بیرون آورد و روزىِ او را از راه شیر مادرش جارى ساخت و با این وسیله، او را کفایت کرد و پرورش داد و بى آن که او توان و نیرویى داشته باشد، او را بزرگ کرد. سپس در حالت سوم ، او را از شیر گرفت و روزىِ او را در کسب و کار پدر و مادرش قرار داد، و چنان در دل هاى آنان براى او محّبت و رحمت نهاد که گویى غیر از آن، چیز دیگرى ندارند ؛ به طورى که در بسیارى از حالات ، او را بر خودشان مقدّم مى داشتند. تا این که به حالت چهارم رسید و بزرگ و عاقل شد و براى خودش مشغول کسب و کار گردید .در این حال، عرصه بر او تنگ شد و به پروردگارش بد گمان گشت و همه حقوق خدا را در مالش انکار کرد، و از ترس تنگىِ روزى و بدگمانى به این که خداوند ـ تبارک و تعالى ـ اکنون و در آینده، روزىِ بازماندگانِ او را بدهد ، بر خود و خانوانده اش سخت گرفت [1]

 این حدیث، غم نخوردن انسان برای روزی را بیان می کند، و این منافاتی با سعی و تلاش و جدیت آدم ندارد. «وَ أَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاَّ ما سَعى‏؛[نجم/39]اینکه براى انسان جز آنچه تلاش کرده چیزى نیست». به بیان دیگر، آیه 39 نجم می گوید: از تو حرکت، و حدیث می گوید: از خدا برکت، یعنی تو زحمتت را بکش، برنامه ریزیت را انجام بده، و دیگر زیاد نگران روزیت نباش، بقیه را بسپار به خدا و حرص نخور، خدا هر چه برای تو مصلحت است مقدر فرموده، چنانکه در دوران  جنینی و کودکی تو، روزی تو را می رساند.


سخن آخر
 
خداوند روزی انسان را می رساند و برای هر انسانی اندازه ای قرار داده است.
البته روزی رسان بودن خدا به معنی دست برداشتن از تلاش و کوشش انسان در مسیر زندگیش نیست، چنانکه در کودکی، با نهادن مهر فرزند در دل والدینش، آنها را به تلاش برای روزی رساندن و محافظت از کودکشان، واداشت؛ انسان هم باید وقتی بزرگ شد از تلاش و کوشش  برای کسب روزیش، غافل نشده، و قدردان زحمات والدینش هم باشد.

پی نوشتها

ـ منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة (خوئى) / ج‏19 / 861

از کی خط می گیری؟

بسم الله الرحمن الرحیم

در این دنیایی که با تضادهای مختلف آراسته شده است؛ ازنظر خدا و پیامبر، انسان دو گزینه بیشتر ندارد یا در گروه حق جویان است یا در گروه هوی و هوس و ...، و خلاصه باطل گرایان، بنابراین همه تقسیمهای اعتباری دیگر، زیر مجموعه همین تقسیم قرار می گیرند مثل تقسیمی که امروزه ازآن به عنوان خوب و بد و خاکستری (میانه رو)، تعبیر می شود.


 گوش به فرمان هر کسی هستی؛ در همان جبهه ای
فردی از امام رضا (علیه السلام) پرسید: نزد ما احادیثی در فضل امیر المومنین (علیه السلام) و احادیث دیگری در فضل مخالفین شما هست، نمی دانیم چکار کنیم. حضرت فرمود: «مَنْ أَصْغَى إِلَى نَاطِقٍ فَقَدْ عَبَدَهُ فَإِنْ کَانَ النَّاطِقُ عَنِ اللَّهِ فَقَدْ عَبَدَ اللَّهَ وَ إِنْ کَانَ النَّاطِقُ عَنْ إِبْلِیسَ فَقَدْ عَبَدَ إِبْلِیس؛[1]‏هرکس به شخصى سخنران علاقمند و متمایل باشد، بنده اوست ، پس چنانچه سخنور براى خدا و از احکام و معارف خدا سخن بگوید، بنده خداست ، و اگر از زبان شیطان و هوى و هوس و مادیات سخن بگوید، بنده شیطان خواهد بود»

سپس حضرت از جعل فضیلت برای مخالفین خودشان پرده برداشت تا این فرد را از تحیر گرفتار شده نجات دهد.
امروز بیش از هر زمان دیگری، دنیا در تحیر و سرگردانی مانده است. در سالهای اخیر جریان تکفیری وهابی ـــ که اخبار جعلی فضایل دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) را پذیرا شدند ــ با در پیش گرفتن رویه ی آنها (دشمنان اهل بیت)، کشت و کشتار و برادر کشی را در بین مسلمین راه انداخته اند.
بر کمتر عاقلی پوشیده است که راهی که این تروریستها انتخاب نموده اند؛ راه گمراهی و شیطانیست.

حدیث فوق یک قانون کلی است و اعلام می دارد: هر کسی سخن کتاب یا نویسنده یا شبکه مجازی و ...را که مشغول به تخریب دین و اخلاق و معنویت است گوش کند؛ در جبهه باطل قرار دارد، و در مقابل کسی که مطالب کتابهای دینی وسخن انسانهای معنوی را گوش دهد؛ در جبهه حق (با شرط عامل بودن) قرار دارد.

سخن آخر
هر کس در این دنیا، گوش به فرمان یک ایده ای، یک شخصیتی و... دارد، اگر آن ایده حق باشد، این فرد در جبهه حق است (البته قبولی در جبهه حق به عوامل بسیار دیگری هم وابسته است)، و اگر از باطل و گمراهی بگوید در جبهه ی باطل قرار دارد.

خدا به ما توفیق دهد که در این جبهه ی حق، که در پیش گرفته ایم؛ ثابت قدم بمانیم.

پی نوشتها
1ـــ بشارة المصطفى لشیعة المرتضى، طبری آملی، (ط - القدیمة) / ج‏2 / 221

دل پاک بودن، این است.

بسم الله الرحمن الرحیم

این دوره و زمانه مد شده که تا به کسی از ناشرعی بودن کارش می گویی؛ می گوید" ای بابا دلت پاک باشد و از این جور حرفها ، جالب اینکه الان دیگر سخن کاهلان نماز و روزه فقط نیست و به جاهای دیگر هم سرایت کرده است.مگر می شود انسان خداناخواسته، چشمش دنبال ناموس مردم باشد و بعد بگوید: دلم پاک است، آیا اینان قبول دارند که دیگران هم به ناموس آنها چشم دوخته و بگویند: دلم پاک است؟

نیکویی و پاک بودن این است
حضرت علی (علیه السلام) که در آستانه تولد پر برکتش هستیم؛ می فرمایند: «ثَلَاثٌ‏ مِنْ‏ عَمَلِ‏ الْأَبْرَارِ إِقَامَةُ الْفَرَائِضِ‏ وَ اجْتِنَابُ الْمَحَارِمِ وَ احْتِرَاسٌ مِنَ الْغَفْلَةِ فِی الدِّینِ؛[1]سه چیز از کارهای نیکان است: انجام واجبات الهی، ترک و دوری از گناهان، مواظبت و رعایت مسائل و احکام دین»
شاید برای کسی سوالی پیش بیاید که: انجام واجب و ترک گناه که معلوم است، مولفه سومی که می گوید: "مواظبت و رعایت مسائل و احکام دین " این چیست؟ مگر رعایت احکام، جدای از انجام واجبات است؟

ممکن است کسی واجبات الهی را بجا آورد (از لحاظ کمّی)، ولی کیفیت لازم را نداشته باشد، به نظر می رسد که فرق بین مولفه ی اول ( انجام واجبات) و مولفه ی سوم (مواظبت مسائل دین) در همین نکته باشد.
 در متن عربی حدیث هم واژه " الْغَفْلَةِ " آمده و این واژه به ما می فهماند که ممکن است کسی واجبات الهی را انجام دهد ولی غفلت و فراموشی و ... هم داشته باشد، در مقابل اینها آدمهای خوب دیگری هستند که شش دانگ حواسشان به دین و دیانتشان است و کمتر دچار سهو و اشتباه می شوند.

بله نیک بودن و خوب بودن، به این است که فرامین خداوند را بجا آورده و از گناهانی که دستور ترکش را فرموده؛ دوری کنیم.
نباید غفلت شود که کسی این سخنان را می گوید که در محراب عبادت (در حال خواندن نماز، با زبان روزه)  به شهادت رسید.

تعبیر امروزی "دل پاک بودن" توجیهی برای سرپوش گذاشتن بر ندانم کاریها و شیطنتهای برخی شده است، در حالی که مولی الموحدین علی(علیه السلام) انسان خوب و نیک را به معنی انجام دهنده واجبات الهی و تارک از گناهان و معاصی دانسته است.

پی نوشتها
1ــــ  بحار الأنوار (ط - بیروت) / ج‏75 / 81

در این انتخاب، دقت کن

بسم الله الرحمن الرحیم.

از او پرسیدند: چرا گرفتار مواد مخدر شدی؟ گفت: ای داد و بیداد از دست رفیق ناباب، به او گفتند: آیا نمی شد با دوستان درست و حسابی بگردی؟ گفت: اتفاقا همسایه امان آدم درسخوان و سر به زیری بود، ولی به خیال خودم این دوستان معتادم مرام بیشتری داشتند، تا اینکه امروز دانستم ...

همراهی با دوستان خیرخواه

حضرت عبدالعظیم حسنی از قول امام جواد (علیه السلام) در باره همراهی با دوستان خوب و خیرخواه، چنین بیان می کند: «مُلَاقَاةُ الْإِخْوَانِ‏ نُشْرَةٌ وَ تَلْقِیحٌ لِلْعَقْلِ وَ إِنْ کَانَ نَزْراً قَلِیلا؛[1] ملاقات و دیدار با دوستان و برادران - خوب - ، موجب صفاى دل و نورانیّت آن مى گردد و سبب شکوفائى عقل و درایت خواهد گشت ، گرچه در مدّت زمانى کوتاه انجام پذیرد»

یکی از بهترین دوستان در این دنیا، اهل بیت (علیهم السلام) بودند که کسانی مثل عبدالعظیم حسنی افتخار همراهی با یکی از این دوستان (امام جواد ــ علیه السلام ــ) را داشتند. ما هم با همراهی با معارف اهلبیت (علیهم السلام) و رفتن به زیارت قبورشان، ودوستی با شیعیان مخلصشان، می توانیم زمینه پیشرفت خود را آماده کنیم.

انسان موجودی اجتماعیست و داشتن رفیقان و دوستان مخلص، بخشی از زندگی او را تشکیل می دهد. اغلب کسانی که به جایی رسیده اند؛ موفقیت خود را مدیون همراهی و تشویق دوستان و خانواده (به عنوان یک دوست) می دانند.

همانظورکه برای پیشرفت دنیایی، دوستان خود را گزینش مینماییم؛ برای پیشرفت اخروی هم باید از گزینش دوستان مسجدی و هیئتی، غفلت نورزید.

سخن آخر

دین اسلام بر دوست یابی صحیح تاکید، و آن را موضوعی برای تکامل زندگی و عقل انسان می داند.

همراهی با انسانهای معنوی و پیرو اهلبیت (علیهم السلام) ما را در راه رسیدن به اهداف مسلمانیمان، یاری می دهد.

پی نوشتها

1 ــ الأمالی (للمفید) ص 329

موقعیتت را بشناس

بسم الله الرحمن الرحیم.

این ره که می روی به ترکستان است، این ضرب المثل را به کسی می گویند که موقعیت خود را نشناسد و همین طوری بخواهد دل به دریا بزند. در این موارد توکل بر خدا و هر چه پیش آید خوش آید و امثالهم؛ غالبا جواب عکس می دهد، چون اینجا جای توکل نیست.


عدم موقعیت شناسی مساوی با درد سر
امام جواد (علیه السلام) می فرماید: «مَنْ‏ لَمْ‏ یَعْرِفِ‏ الْمَوَارِدَ أَعْیَتْهُ الْمَصَادِر؛[1]هرکس موقعیّت شناس نباشد جریانات، او را مى رباید و هلاک خواهد شد».

عدم موقعیت شناسی و برنامه ریزی برای ورود در کارها، عواقبی دارد که بر هیچ کس پوشیده نیست.

 البته گاهگاهی انسان باید در لحظه تصمیم بگیرد، گر چه در اینجا برای برنامه ریزی و برانداز کردن موقعیت، فرصت چندانی نیست، ولی تجربه انسان در این لحظات حساس به کمک انسان آمده و راه درست تر را به انسان نشان می دهد.

هر چه انسان در لحظات حساس زندگی، عقل خود را بیشتر بکار بگیرد (احساسی برخورد نکند) و از خدا مدد نموده و به قصد او حرکت کند؛ موفق تر می شود.

 موقعیت حساس منطقه

متاسفانه عدم موقعیت شناسی برخی دولتهای مسلمان، وصد البته در جهت خواست دشمنان خدا قدم برداشتن، باعث بوجود آمدن خسارتهایی برای امت اسلام شده است.

اگر به مسائل کشورمان هم نظری بیفکنیم؛ باید بگوییم که باید موقعیت خود را در این منطقه ی حساس شناخته و با حرفهای احساسی و ناپخته و جناحی، موقعیت کشور را به خطر نیندازیم.

باید اقتصاد مقاومتی را جدی گرفته و از امید کاذب به رفع تحریمها (احساسی برخورد کردن)، به امید عقلانی و تجربه شده منتقل شویم.
هیچ گزینه ای نمی تواند جایگزین تکیه بر توان داخلی و استفاده از ظرفیتهای کشور (اقتصاد مقاومتی) شود، به شرطی که با برنامه ریزی و انسجام کافی وارد میدان شویم.

سخن آخر
عدم موقعیت شناسی، باعث هدر رفتن نیرو و استعدار انسان می شود و چه بسا عواقب جبران ناپذیری برای او رقم بزند.
با نهایت تاسف، برخی دولتهای مسلمان، موقعیت خود را نشناحته و به جای خویشتنداری و مصالحه، تروریستها را حمایت می کنند.

پی نوشتها
1ــ بحار الأنوار (ط - بیروت) / ج‏75 / 364