معرفتمان چقدر است؟

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی بود یکی نبود غیر از خدا هیچکس نبود. یک جامعه ای بود با اکثر مردمانی بد و کینه توز، و پیوسته گروهی اقلیت را ــ که خودشان هم به راستی و درستی آنها اعتراف داشتند ـــ اذیت می کردند و نسل در نسل آنها را یا به سیاه چال می انداختند و یا مسموم می ساختند و یا ...
تا آخرش یکی از نسل همان آدمهای پاک، از ترس دشمنان و با فرمان خدا از دیده ها غائب شد و هنوز غیبت او ادامه دارد. او امان اهل زمین و واسطه بین خدا و بندگانش است.

امام زمان (علیه السلام) امان اهل زمین

حضرت حجت بن حسن العسکری (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در حدیثی می فرماید: «إِنّی لاَمانٌ لاِهْلِ الاْرْضِ کَما أَنَّ النُّجُومَ أَمانٌ لاِهْلِ السَّماءِ؛[1]همانا، من، امان و مایه ایمنى براى اهل زمینم; همان گونه که ستاره ها، سبب ایمنى اهل آسمان اند».
اما واضح است که این امان بودن برای هر کسی به یک اندازه ای ارزش دارد، وقتی باران می بارد بر همه می بارد ولی بعضی ها استفاده لازم را برده و این آب باران را در خدمت زراعت و باغباتی و ... خود بکار می گیرند. بعضی دیگر وظیفه باران را در لطافت آب و هوا به قصد خوشی حال خود و امثال این حرفها، خلاصه نموده و دنیا را ازاین زاویه می نگرند، و بعضی دیگر باران را خراب کننده ی زمین فوتبال خود و ... می دانند و به چیز دیگر کار ندارند.
دید ما نسبت  به امام زمان (علیه السلام) ــ این باران بی منت الهی ــ کدام است؟ آیا از وجود آنحضرت بهره برده و کسب فیض معنوی می نماییم؟ یا ازدسته ی دوم هستیم که ذکر آن حضرت را برای تغییر حال خود می خواهیم و گاهگاهی حالمان خوب باشد با امام هستیم و گاهی که خوب نباشد و قسط و  مشکلات زندگی به ما رو آورد ، ایشان را فراموش نموده و ...
گروه سوم که انشاءالله ما و نسل ما جز آن دسته نباشیم.


سخن آخر
امام زمان (علیه السلام) امان اهل زمین است، ولی کسانی خود را در امنیت و امان قرار می دهند و کسب فیض می کنند و دسته ی دیگر از وجود آنحضرت بهره ای نمی برند و ...
 
پی نوشتها
1ــ غیبت شبخ طوسی ص292 ح247
برای مطالعه بیشتر در مورد مهدی موعود (ع9 مراجعه شود به بحارالنوار ج53 صص180تا192