بسم الله الرحمن الرحیم.
شاید بعضی ها در این بازاربگیر و ببند شبهات، و در این ایام عزای حسینی، برای به چالش کشیدن عزاداریها، اینگونه بگویند که: این گریه‌ها و احساسات سطحی و زودگذرهستند و معرفت چندانی به ارمغان نمی‌آورند و...
در این شکی نیست که هر کاری اگر پشتوانه‌ای قوی و محکم نداشته باشد؛ نتیجه مطلوب را برای انسان به ارمغان نمی‌آورد، تمام امورات زندگی انسان همین‌گونه است(به عنوان مثال، اگر انسان با انگیزه قوی و بطور جدی درس نخواند؛ بجایی نمی‌رسد و...)
وقتی امور عقلانی زندگی اینگونه است؛ در امور معنوی به طریق اولی باید اینگونه است.
خداوند می‌فرماید: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا آمِنُوا» آیه 136 نساء
ترجمه: اى کسانى که (به زبان) ایمان آوردهاید، (به حقیقت و از دل هم) ایمان آورید.
این عزاداریهای ما باید به غیر از گریه کردن و ابراز احساسات، ما را بسمت معرفت حسینی و اخلاق حسینی و خدایی شدن سوق دهد، ولی باید دانست بدست آوردن معرفت حسینی جز از طریق این مجالس و محافل میسر نیست.
