بهانه هایی که بعضی ها را محروم کرد

بسم الله الرحمن الرحیم

می گفت: آنقدر ما را از روزه ترساندند که تابستان است و گرما و ... که ما هم خودمان را محروم نمودیم، این روزهای آخر که موفق به این کار شدیم دیدیم که رو دست خوردیم و اینها همه القائات شیطانی بوده است.


«وَ زَیَّنَ‏ لَهُمُ الشَّیْطانُ أَعْمالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبیلِ فَهُمْ لا یَهْتَدُونَ»  آیه 24 نمل


ترجمه آیه: و شیطان اعمالشان را در نظرشان جلوه داده، و آنها را از راه حق بازداشته؛ و از این رو هدایت نمى‏شوند!

طبعا روزه گرفتن و آن هم در تابستان، سختیهایی دارد، ولی این به معنای آن نیست که نمی شود روزه گرفت.

خیلی از افراد هستند که دنبال بهانه اند و چه بهانه ای بهتر از تابستان و گرما

آدم با این بهانه ها به یاد داستان سستی اصحاب و مردم زمان امیرالمومنین علی (علیه السلام) می افتد که گرمای تابستان و سرمای زمستان را بهانه کرده بودند و بدین وسیله از وظیفه جهاد با معاویه و یارانش شانه خالی می کردند. [1]


البته خداوند برای کسانی که واقعا برایشان سخت است؛ تمهیداتی هم در نظر گرفته است. «فَمَن کاَنَ مِنکُم مَّرِیضًا أَوْ عَلىَ‏ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ وَ عَلىَ الَّذِینَ یُطِیقُونَهُ فِدْیَةٌ طَعَامُ مِسْکِین» آیه 184 بقره

ترجمه آیه: و هر کس از شما بیمار یا مسافر باشد تعدادى از روزهاى دیگر را (روزه بدارد) و بر کسانى که روزه براى آنها طاقت‏فرساست؛ (همچون بیماران مزمن، و پیر مردان و پیر زنان،) لازم است کفاره بدهند: مسکینى را اطعام کنند. [2]


بی تردید هیچ کاری آسان نیست و روزه هم یکی از آنهاست و لی باید همه بدانیم و می دانیم که بهشت را به بها دهند نه به بهانه
 
خوش به حال کسانی که این ماه را با بندگی خدا و راز و نیاز به پایان رساندند.

پی نوشتها
1ــ رجوع کنید به شرح نهج البلاغه فقیهی، چاپ 85، خطبه 27 ص47

2ــ ترجمه مکارم ص28